நீங்கள் தேடியது "நபிகள் நாயகம்"

சென்னை:

நாம் தமிழர் கட்சியின் தலைமை ஒருங்கிணைப்பாளர் சீமான் அளித்த பேட்டி ஒன்றில், மோசஸ், நபிகள் நாயகம் போன்று ரஜினி, அவ்வப்போது 10 கட்டளைகளை வெளியிட்டு வருகிறார் என்று குறிப்பிட்டிருந்தார்.

இதற்கு தமிழ்நாடு இஸ்லாமிய ஜமாத் அமைப்பு எதிர்ப்பு தெரிவித்துள்ளது. இது தொடர்பாக அந்த அமைப்பின் தலைவர் டாக்டர் முகமது புரோஸ்கான், சென்னை போலீஸ் கமி‌ஷனர் அலுவலகத்தில் அளித்த புகார் மனுவில் கூறி இருப்பதாவது:-

எங்களின் உயிரினும் மேலான முகமது நபியை நடிகர் ரஜினிக்கு ஈடாக பேசி எங்களின் மனதை புண்படுத்தி பேசி விமர்சித்த சீமான் மீது சட்டப்படி நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்.

இவ்வாறு அதில் கூறப்பட்டுள்ளது. #Seeman

திருக்குர்ஆனின் மூன்றாம் அத்தியாயமான, ஆலஇம்ரானில், மர்யம் (அலை) அவர்களின் பிறப்பு வரலாற்றை விரிவாக சொல்கிறான், அல்லாஹ்.

இம்ரானின் மனைவி ஹன்னா ஆண் குழந்தை பெறும் ஆசையில் அல்லாஹ்விடம் ஒரு நேர்ச்சை செய்தார். ‘நான் கர்ப்பமுற்றிருக்கும் இந்த பிள்ளையை அல்லாஹ்விற்காக நான் அர்ப்பணம் செய்து விடுவேன்’ என்று. ஆனால் அவள் பெற்றெடுத்ததோ பெண் குழந்தை.

“அவர் (தன் விருப்பத்திற்கு மாறாக) ஒரு பெண் குழந்தையைப் பெற்றெடுத்தபோது ‘என் இறைவனே! நான் ஒரு பெண்ணையே பெற்றேன்’ என்று கூறினார். ஆயினும் (அவர் விரும்பிய) ஆண், இந்தப் பெண்ணைப் போன்றல்ல என்பதை அல்லாஹ் (தான்) நன்கறிவான். (பிறகு இம்ரானின் மனைவி) நிச்சயமாக நான் அதற்கு “மர்யம்” எனப் பெயரிட்டேன். அதனையும், அதன் சந்ததியையும் விரட்டப்பட்ட ஷைத்தானி (ன் வஞ்சனைகளி)லிருந்து நீ காப்பாற்ற உன்னிடம் பிரார்த்திக் கின்றேன்!’ என்றார்” (திருக்குர்ஆன் 3:36)

அந்த தாயின் விருப்பம் ஒன்றாக இருந்தாலும் அல்லாஹ்வின் விருப்பம் வேறாக இருந்தது. ஆண் பிள்ளையை விட இந்த பெண் குழந்தைக்கு அல்லாஹ் அதிக கண்ணியத்தையும் அந்தஸ்தை கொடுத்திருந்தான்.

எந்தவித ஆணின் தொடர்பும் இன்றி அல்லாஹ்வுடைய ரூகானியத்தை (உயிர் மூச்சை) மர்யமின் கர்ப்பப்பையில் ஊதினான். அதன் மூலம் ஈஸா மஸீஹ் என்ற இறைத்தூதரை பிறப்பிக்கச் செய்தான்.

ஆதி பிதா ஆதம் நபிகளை களிமண்ணால் படைத்து ரூஹை ஊதியது போல், ஈஸா நபியையும் ரூஹால் ஊதி படைத்தான். அத்தகைய சிறப்பை மர்யம் (அலை) அவர்கள் பெற்றது அவர்களுக்கு கிடைத்த மாபெரும் கண்ணியம். அல்லாஹ் நாடினால் எதையுமே “குன்” என்ற வார்த்தை சொன்னால் போதும் அது உருவாகி விடும். இதுதான், இப்படித்தான் என்ற உலக நியதிகளோ, காரண காரியங்களோ அவனுக்குத் தேவை யில்லை.

பாலஸ்தீனத்திலுள்ள பைத்துல் முகத்தஸ் என்ற இறை இல்லத்தில் ஒப்படைக்கப்பட்ட மர்யம் (அலை) அவர்கள், சிறுமியாக இருந்த காரணத்தால் அவர்களை வளர்க்கின்ற பொறுப்பை யார் ஏற்பது என்ற சர்ச்சை எழுந்தது. அப்போது பனி இஸ்ரவேலர்கள் வாழ்வில் இருந்த பழக்க முறையான எழுதுகோல்களை ஆற்றில் எறிந்து முடிவு செய்ய எண்ணினர்.

அதன் அடிப்படையில் அப்போது பைத்துல் முகத்தஸ் ஆலயத்தின் தலைமை இமாமாக இருந்த நபி ஜக்கரியா (அலை) அவர்கள் அந்த பொறுப்பை ஏற்க முடிவு செய்யப்பட்டது. அவர்களின் அன்பின் அரவணைப்பில் மர்யம் (அலை) அவர்கள் வளர்ந்து வந்தார்கள்.

“ஆகவே அவருடைய இறைவன் அதனை அன்பாய் அங்கீகரித்து பரிசுத்தமாகவும் அழகாகவும் அதனை வளரச் செய்து, அதனை வளர்க்க ஜக்கரிய்யா பொறுப்பேற்று கொள்ளுமாறும் செய்தான். ஜக்கரிய்யா அந்த பிள்ளை இருந்த மாடத்திற்குள் நுழையும் போதெல்லாம் அவளிடத்தில் ஏதேனும் உணவு பொருள் இருப்பதை கண்டு ‘மர்யமே, இது உனக்கு ஏது? எங்கிருந்து வந்தது’ என்று கேட்டார். அதற்கு அவர் ‘இது அல்லாஹ்விடமிருந்து தான் வருகிறது. ஏனென்றால் நிச்சயமாக அல்லாஹ் தான் விரும்பியவர்களுக்கு அளவின்றியே உணவளிக்கின்றான்’ என்று கூறினார்”. (திருக்குர்ஆன் 3:37)

ஜக்கரிய்யா நபிகள் அருமை குழந்தை மர்யம் (அலை) அவர்களை காணச்செல்லும் போதெல்லாம் அவள் இருப்பிடத்தில் உணவும் பல வகையான கனிகளும் இருப்பதைக் கண்டு ஆச்சரியம் மேலோங்கியவராக வினவினார்.

“மர்யமே! நீயோ உன் புனிதத்தன்மையை காப்பதற்காக மறைவான மாடத்தில் வசிக்கிறாய். வெளியே சென்று கனிகளைப் பெற்றுக்கொள்ள வாய்ப்பில்லை. ஆனால் நான் உன்னை காண வரும் போதெல்லாம் உன்னிடம் அந்த காலகட்டத்தில் விளைச்சல் இல்லாத, இந்த பாலைவனத்தில் விளையவே முடியாத அபூர்வ கனிவர்க்கங்கள் இருக்கின்றனவே. இதன் உண்மைத் தன்மை என்ன” என்றார்.

“என் இறைவன் எல்லாவற்றுக்கும் ஆற்றலுடையவன். அவன் நாடினால் எதையும் தருவதற்கு எந்த தடையும் அவனுக்கு இல்லை. நம் தேவைக்காக கையேந்தினால் மறுகணம் அது நிகழ்ந்து விடுமே” என்று மர்யம் (அலை) பதிலுரைத்தார்கள்.

இந்த பதில் ஜக்கரிய்யா (அலை) மனதில் ஓர் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. ‘இத்தனை ஆண்டு காலம் நபியாய் இருந்து அல்லாஹ்வின் ஏகத்துவத்தை எடுத்தியம்பிக் கொண்டிருக் கிறேன். பனி இஸ்ரவேலர்களில் மிக சொற்பத் தொகையினரே அதனை ஏற்றுக் கொண்டார்கள். எனக்கோ வயது முதிர்ந்து விட்டது. என்னைத் தொடர்ந்து இந்தப் பணியைச் செய்வதற்கு எனக்கென ஒரு சந்ததி இல்லை. நானும் முதியவன். என் மனைவியும் மலடு. எங்களுக்கு இனி எங்கே பிள்ளைப் பிறக்கப் போகிறது என்ற சந்தேகத்தில் வீணே நாட்களைக் கடத்தி விட்டேன். அல்லாஹ்விடம் மன்றாடி கேட்டால் அத்தனையும் கிடைக்கும் என்ற ஞானம் எனக்கு இல்லாமல் போய்விட்டது. மர்யமிற்கு அளித்த இந்த பாக்கியத்தை எனக்கும் வழங்க அல்லாஹ்வே எனக்கு போதுமானவன்’, என்று எண்ணிவர்களாக இருகரம் ஏந்துகின்றார்கள்.

“என் இறைவனே! உன் புறத்திலிருந்து எனக்கு ஒரு நல்ல சந்ததியை அளிப்பாயாக. நிச்சயமாக நீ பிரார்த்தனைகளை செவியேற்பவனாக இருக்கின்றாய்” என்று கூறினார். (திருக்குர்ஆன் 3:38)

அல்லாஹ் அவர்களுடைய துஆவை எந்தவித நிபந்தனையுமின்றி உடனே ஏற்றுக் கொண்டான்.

“ஆகவே அவர் மாடத்தில் (மிஹ்ராப்) நின்று தொழுது கொண்டிருந்த சமயத்தில் அவரை நோக்கி மலக்குகள் சப்தமிட்டு கூறினார்கள். ஜக்கரிய்யாவே! நிச்சயமாக அல்லாஹ் யஹ்யா என்ற ஒரு மகவை உங்களுக்கு அளிப்பதாக நற்செய்தி கூறுகின்றான்”. (திருக்குர்ஆன் 3:39)

யஹ்யா என்று பெயரிடப்பட்ட ஒருவரையே அவருக்கு வாரிசாகவும், ஒரு நபியாகவும் அளித்து அருட்கிருபை செய்தான் அல்லாஹ்.

இதன் மூலம் நாம் கற்றுக்கொள்ளும் பாடம், உறுதியான நம்பிக்கையோடு எந்த ஒரு பிரார்த்தனையையும் அல்லாஹ்விடம் சமர்ப்பிக்கும் போது, அது ஏற்றுக்கொள்ளப் படுவதற்கு எந்த தடையும் இருக்காது என்பது தான்.

இதே போன்ற நிகழ்வு ஒன்று இப்ராகிம் நபிகளின் வாழ்விலும் நடந்தேறியது. ஒரு காலகட்டத்தில் லூத் நபியின் கூட்டத்தார் மானக்கேடான செயலில் ஈடுபட்டு வந்தனர். லூத் நபியின் எந்த போதனையையும் அவர்கள் ஏற்றுக்கொள்ள தயாராய் இல்லை. எனவே அந்த கூட்டத்தாரை அழிப்பதற்கான ஆணை அல்லாஹ்விடமிருந்து பிறப்பிக்கப்பட்டது. அதனை நிகழ்த்தி காட்டும் மலக்குகள் லூத் நபியின் கூட்டத்தார் வசித்து வந்த பகுதிக்கு அருகாமையில் வாழ்ந்து வந்த இப்ராகிம் நபிகளைச் சந்தித்து விவரம் சொல்ல அல்லாஹ் கட்டளையிட்டிருந்தான். அதோடு இப்ராகிம் நபிகளுக்கும் ஒரு நற்செய்தியைச் சொல்லி அனுப்பினான்.

“அதே சமயத்தில் அவருக்கு ‘இஸ்ஹாக்’ என்னும் மகனைப் பற்றியும் இஸ்ஹாக்கிற்கும் பின்னர் ‘யாகூப்’ என்னும் பேரன் பிறக்கப் போவதைப்பற்றியும் நற்செய்தி கூறச் செய்தோம்.” (திருக்குர்ஆன் 11:71)

அந்த செய்தி கேட்ட இப்ராகிம் நபியின் மனைவி சாரா அதிர்ச்சி அடைந்தார்.

“மாதவிடாய் நின்று நான் கிழவியாகவும், என்னுடைய கணவர் ஒரு வயோதிகராகவும் ஆனதன் பின்னர் நான் கர்ப்பமாகி பிள்ளை பெறுவேனா. நிச்சயமாக இது ஆச்சரியமான விஷயம்” என்றாள். (திருக்குர்ஆன் 11:72)

பேதைப்பெண்ணே! அல்லாஹ்வின் அருட்கிருபையில் நிராசையாகி விடாதே என்ற மலக்குகள், “அல்லாஹ்வுடைய சக்தியைப் பற்றி நீ ஆச்சரியம் அடைகிறாயா? அல்லாஹ்வுடைய அருளும் அவனுடைய பாக்கியங்களும் இப்ராகிமுடைய இவ்வீட்டிலுள்ள உங்கள் மீதுள்ளன. நிச்சயமாக அவன் மிக்க புகழுடையவனாகவும், மகிமையுடையவனாகவும் இருக்கின்றான்” என்று கூறினார்கள். (திருக்குர்ஆன் 11:73)

எனவே அல்லாஹ்வின் மீது முழுமையான நம்பிக்கை கொண்டு ஜக்கரிய்யா நபியவர்கள் கேட்ட அந்த துஆவை கேட்டு வந்தால், கர்ப்பம் கொள்ள எந்த ஒரு அனுகூலமும் இல்லாத ஒருவருக்கு கூட அல்லாஹ்வின் கிருபையால் பிள்ளைப் பேறு கிட்ட நிச்சயமாக வழிபிறக்கும். இது பலரின் வாழ்வில் உணர்த்தப்பட்ட உண்மை.

இப்ராகிம் நபிகளுக்கு அன்னை சாரா மூலம் இஸ்ஹாக், யாகூப் நபிமார்களால் தொடர்ந்து, அன்னை ஹாஜரா மூலம் இஸ்மாயில் என்ற நபியையும் அல்லாஹ் அருளினான் என்பது அருள்மறையில் பதிவு செய்யப்பட்ட வசனம்.

இல்லாததிலிருந்து எதையும் தருவதற்கு இறைவன் ஆற்றலுடையவன். நம் நம்பிக்கையும் பிரார்த்தனையுமே அதனை நடத்தி காட்டும் சக்தி கொண்டது.

மு. முஹம்மது யூசுப், உடன்குடி.

இறைவனை மறந்து, மானுடமே மனநிலை சரியில்லாத நிலையில் பாதை மாறியபோது, முகம்மது நபி (ஸல்) அவர்களின் மூலம் இஸ்லாம் என்ற மார்க்கத்தை, மக்களிடம் கொண்டு செல்கிறான் இறைவன்.

நபி (ஸல்) அவர்களும் தனக்கு இறைவன் ‘வஹி’ மூலம் அறிவித்த இறைச்செய்தியை மக்களிடம் எடுத்துக் கூறினார்கள். ஆனால், அவர்களை இறைத்தூதராக ஏற்க மறுத்த மக்காவாசிகள், நபிகளாருக்கு பல இன்னல்கள் கொடுத்து மகிழ்ந்தார்கள்.

நபி (ஸல்) அவர்களையும் மற்றும் இஸ்லாமை தன் வாழ்நெறிக்கொள்கையாக ஏற்றுக் கொண்டவர்களையும், அபு சுப்யான், ஹாரிஸ் பின் ஹிஸாம், இத்தாப் இப்னு உசைத் போன்றவர்கள் பல கொடுமைக்கு உட்படுத்தினார்கள். நபிகளார் மற்றும் அவரைச் சார்ந்தவர்கள் மீது தங்களின் வெறுப்பு தீயை அள்ளி வீசி, மக்காவை விட்டு வெளி ஏற்றினார்கள்.

பொது மன்னிப்பு

காலம் கனிந்து, அல்லாஹ்வின் உதவியால், நபி (ஸல்) அவர்கள், மக்காவை வெற்றிபெற்று, மக்காவின் மன்னராக மகுடம் சூட்டப்பட்டார்கள். நபி (ஸல்) அவர்களின் வெற்றிச்செய்தி, எதிரிகளின் காதில் தீயில் காய்ந்த எண்ணெய்யாக விழுந்தது. நாம் முகம்மதுக்கும், அவரின் தோழர்களுக்கும் செய்த இன்னல் களுக்கு நிச்சயம் பழி தீர்க்கப்படுவோம் என்று அஞ்சி நடுங்கினார்கள்.

ஆனால், மன்னிப்பை விரும்பும் நபி (ஸல்) அவர்கள், முஸ்லிம் களுக்கு எதிராக யாரெல்லாம் கொடுமைகளை கொப்பளித்தார்களோ அவர்கள் மீது, குற்றப்பத்திரிகை, தாக்கல் செய்யப்பட மாட்டாது. அவர்கள் அனைவரும் விடுதலை பெற்று விட்டார்கள் என்று கூறி பொது மன்னிப்பை வழங்கி னார்கள்.

தனக்கு எதிராகப் பல வகையில் கொடுமை செய்தவர்களைத் தண்டிக்கும் அனைத்து அதிகாரமும் பெற்றிருந்தும், அவர்களுக்கு மன்னிப்பு வழங்கியது நபிகளாரின் சிறந்த ஆளுமைக்கு அழகைக் கூட்டியது.

மன்னிப்பின் எல்லைக்குச் சென்ற நபிகளார்

முஸ்லிம்கள் அதிகம் கண்ணியம் கொடுக்கும் ஒரு இடமாகப் பள்ளிவாசல் இருக்கின்றது. அந்தப் பள்ளிவாசல்களில் சிறுதுரும்பு கிடந்தாலும், அதனை உடனே அகற்றி பள்ளிவாசலை சுத்தமாக வைத்து இருக்க ஆசைப்படுவது வழக்கம். அப்படிப்பட்ட பள்ளிவாசலை அசிங்கம் செய்த நபரை நபி (ஸல்) அவர்கள் மன்னித்து அனுப்பிய நிகழ்வு, மன்னிக்கும் தன்மைக்கு முன்னுதாரணமாக அமைந்தது. இதுகுறித்து நபித் தோழர் அபூ ஹுரைரா (ரலி) கூறியிருப் பதாவது:

“ஒரு கிராமவாசி மஸ்ஜிது(ந் நபவீ பள்ளி வாசலு)க்குள் அசுத்தம் செய்து விட்டார். அவரைத் தாக்குவதற்காக அவரை நோக்கி மக்கள் கொதித் தெழுந்தனர். அப்போது மக்களிடம் இறைத்தூதர் (ஸல்) அவர்கள், ‘அவரை விட்டுவிடுங்கள்; அவர் அசுத்தம் செய்த இடத்தில் ஒரு வாளித் தண்ணீரை ஊற்றி விடுங்கள். (எப்போதும்) நளினமாக நடந்து கொள்ளவே நீங்கள் அனுப்பப்பட்டுள்ளீர்கள். கடினமாக நடந்து கொள்ள நீங்கள் அனுப்பப்படவில்லை” என்று கூறினார்கள். (நூல்: புகாரி).

தீங்கிழைப்போருக்கும், நன்மை செய்யும் பண்புதான் இறைநம்பிக்கையாளர்களின் அடையாளம் என்று திருக்குர்ஆன் பல இடங்களில் போதனை செய்கிறது. அதனை தன் வாழ்நாளின் ஒவ்வொரு தருணத்திலும் நபிகளார் வெளிப்படுத்தினார்கள்.

“நல்லதைக் கொண்டு கெடுதியைத் தடுப்பீராக! அவர்கள் கூறுவதை நாம் நன்கு அறிவோம்.” (திருக்குர்ஆன் 23:96)

அல்லாஹ், நபி (ஸல்) அவர்களுக்கும், உலக மக்களுக்கும் திருக்குர்ஆனில் பல பாடங்கள் கற்றுக்கொடுக்கின்றான். திருக்குர்ஆனின் வழிகாட்டலால் தானும், தன்னைச் சார்ந்தவர்களையும், நபி (ஸல்) வழிநடத்திச் சென்றார்கள்.

“நன்மையும், தீமையும் சமமாகாது. நல்லதைக் கொண்டே (பகைமையை) தடுப்பீராக! எவருக்கும், உமக்கும் பகை இருக்கிறதோ அவர் அப்போதே உற்ற நண்பராகி விடுவார். பொறுமையை மேற்கொண்டோர் தவிர மற்றவர் களுக்கு இது (இந்தப் பண்பு) வழங்கப் படாது. மகத்தான பாக்கியம் உடையவர் தவிர (மற்றவர்களுக்கு) இது வழங்கப் படாது”. (திருக்குர்ஆன் 41:34,35)

கொள்கை எதிரிகள் மற்றும் கருத்து வேறுபாடுகள் கொண்டவர்களிட மிருந்து ஏற்படக்கூடிய இடைஞ்சல் களையும், இன்னல்களையும் மறுமை வாழ்க்கைக்காகப் பொறுத்துக் கொள்ளும் தன்மையால் சத்தியக்கொள்கையின் வளர்ச்சிக்கு அடித்தளமிட்டார்கள் நபி (ஸல்) அவர்கள்.

தன்னை அழிக்க நினைத்தவர்களையும், தன் அன்பு பார்வையால் மன்னித்து, அவர்களையும், இஸ்லாம் மார்க்கத்தை ஏற்கச் செய்த பெருமை, நபி (ஸல்) அவர்களைச் சாரும். தன் வாழ்நாள் முழுவதும், மற்றவர்களுக்கு நன்மை செய்வதை மகிழ்ச்சியாய் செய்து வந்தார்கள்.

நபிகள் நாயகத்தின், மன்னிக்கும் தன்மைக்கு ஏராளமான சான்றுகளைக் பட்டியலிடலாம். மக்கா வெற்றியின் போது, எதிரிகள் அனைவரையும் மன்னித்தார்கள். தன்னை பைத்தியம் என்றும், சூனியக்காரர் என்றும், சந்ததியற்றவர் என்றும் பழித்தவர்களை எல்லாம் மன்னித்தார்கள். தன் மீது குப்பை கொட்டியவர்களை அரவணைத்துச் சென்றார்கள். நபி (ஸல்) அவர்கள் செல்லும் பாதையில் முட்களை பரப்பியவர்களை அன்பு முகத்தோடு பார்த்தார்கள். நபிகளாரின் இத்தகைய மன்னிக்கும் மனப்பான்மை காரணமாக மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக, நபிகளாரை பின்பற்றி தங்களை இஸ்லாத்தில் இணைத்துக்கொண்டார்கள். இஸ்லாம் மாபெரும் மார்க்கமாக உலகம் முழுவதும் வளர்ந்தது.

-ஏ.எச். யாசிர் அரபாத் ஹசனி, லால்பேட்டை. 

“நபியே! நிச்சயமாக நாம் உமக்கு கவ்ஸர் என்னும் நீர் தடாகத்தை கொடுத்திருக்கிறோம். ஆகவே அவற்றுக்கு நன்றி செலுத்துவதற்காக நீர் உமது இறைவனைத் தொழுது குர்பானி கொடுத்து வருவீராக. நிச்சயமாக உமது எதிரிதான் சந்ததியற்றவன்” (திருக்குர்ஆன் 108:1-3)

கண்மணி நாயகம் முஹம்மது நபி (ஸல்) அவர்கள் பிறந்தது முதல் தங்கள் வாழ்நாளில் எந்த ஒரு பாவச்செயல்களிலும் ஈடுபட்டதே இல்லை. 40-வது வயதில் அவர்களுக்கு நபி பட்டம் கிடைத்தது. அந்த 40 ஆண்டு கால வாழ்க்கை, அவர்களின் நல்லொழுக்கத்தை எடுத்துக்காட்டும் சிறந்த வாழ்க்கையாக அமைந்திருந்தது.

அரபு தேசத்தில் கரடு முரடான குணங்கள் கொண்ட மக்கள் வாழ்ந்த காலத்தில், நபிகளாரின் அமைதியான தோற்றமும், அன்பான பேச்சும் அனைவரையும் கவர்ந்ததில் ஆச்சரியம் எதுவும் இல்லை. பிறரின் நலனுக்காக தன்னைத் தியாகம் செய்து கொண்ட எத்தனையோ நிகழ்வுகள் நபிகளார் வாழ்வில் இடம்பெற்றுள்ளது.

இளமை காலத்திலேயே ‘அல் அமீன்’ (நம்பிக்கையாளர்) என்ற அடைமொழியிலேயே நபிகள் நாயகம் அழைக்கப்பட்டார்கள். அத்தனை அரேபியரும் தங்கள் உடைமைகளை பத்திரமாக பாதுகாத்து வைத்திருக்கும் பொறுப்பை (அமானிதம்) அண்ணல் எம் பெருமானார் (ஸல்) அவர்களிடம் தான் ஒப்படைத்திருந்தனர். அந்த அளவிற்கு அவர்கள் மேல் நம்பிக்கை கொண்டிருந்தார்கள்.

தங்கள் சொந்தங்களையே பாதிப்பதாய் இருந்தாலும் உண்மையை எடுத்துச்சொல்வதில் ஒருபோதும் நபிகளார் தயங்கியது இல்லை. இதை அத்தனை அரபு மக்களும் அறிந்திருந்தனர். அதனால் தான் நபிகளார் மீது அரபு மக்கள் அன்பும் பாசமும் கொண்டிருந்தனர். இதற்கெல்லாம் மேலாக நபிகளார் மீது பயம் கலந்த மரியாதையும் அந்தக்கால மக்கள் வைத்திருந்தனர்.

நபிப்பட்டம் பெற்ற பிறகு இறைவனின் வசனங்களை மக்களுக்கு எடுத்துச் சொன்னபோது, அதை ஏற்க அந்த மக்கள் தயங்கினார்கள், மறுத்தார்கள். நபிகளாரை எதிர்க்கவும் துணிந்தனர்.

தங்களது சுகபோக வாழ்க்கை முறையை கண்டிக்கும் வகையில் இறைவசனங்கள் இருந்த தால் அரபு மக்கள் அதை ஏற்க மறுத்தனர். மேலும், அந்த இறை வசனங்களை எடுத்துக் கூறிய நபிகளா ரையும் வெறுத்து ஒதுக்கவும் முன்வந்தனர். எந்த மக்கள் தன்னை கொண்டாடினார் களோ, அந்த மக்களே தன்னை வெறுத்து ஒதுக்கும் தலைகீழான நிலைமையையும் நபிகளார் சந்தித்தார்கள்.

நபிகள் நாயகம் அவர்கள் இளமைப் பருவத்தில் இருந்தே அறிவிலும் ஆற்றலிலும் திறம் பல பெற்றிருந்தார்கள். அறிவு நுட்பத்தோடு, அதே சமயம் நியாய உணர்வோடு அவர்கள் செய்த வியாபாரம் அரபு தேசத்தில் அவர்களுக்கு தனி அந்தஸ்த்தை பெற்றுத்தந்தது.

அந்த காலகட்டத்தில் மக்காவில் பெரும் வியாபார சீமாட்டியாக விளங்கிய அன்னை கதீஜா, நபிகள் பெருமானின் குணநலன்கள், வியா பாரத் திறன்கள் பற்றி அறிந் தார்கள். தன் தோழியர் மூலம் செய்தி அனுப்பி, வியாபாரத்தில் தனக்கு உதவுமாறு நபிகளாரைக் கேட்டுக்கொண்டார்கள்.

அன்னையின் அன்பிற்கு மரியாதை கொடுத்து அண்ணல் எம்பெருமானார் (ஸல்) அவர்களும் அந்த பொறுப்பை ஏற்றுக் கொண்டார்கள். ஒரு முறை நிறைந்த வியாபார பொருட்களுடன் சிரியா சென்று நல்லதொரு லாபத்தை ஈட்டி வந்தார்கள்.

அருமை நாயகத்தின் அருங்குணங் களை அறிந்த அன்னை கதீஜா, நாயகம் அவர்களைத் திருமணம் செய்ய ஆசைப்பட்டார்கள். நபிகளாரும் ஏற்றுக்கொள்ளவே, திருமணமும் நல்லபடியாக நடந்தது.

அன்னை கதீஜா, நபிகள் நாயகத்தை விட வயதில் மூத்தவர், கணவனை இழந்த கைம்பெண். இருந்தாலும், அவர்கள் இருவரும் எந்த வித வேறு பாடுகளுக்கும் இடம் கொடுக்காமல் இல்லறத்தை நல்லறமாய் பேணிக்காத்து வாழ்ந்து வந்தார்கள். அவர்கள் இருவரின் வாரிசாக காஸிம் (ரலி), அப்துல்லா (ரலி) ஆகிய இரண்டு ஆண் குழந்தைகளும், ஜைனப் (ரலி), ருக்கையா (ரலி), உம்மு ஹூல்ஸும் (ரலி), பாத்திமா (ரலி) ஆகிய பெண் குழந்தைகளும் பிறந்தார்கள்.

இதில், பெண் குழந்தைகள் மட்டுமே நீண்ட காலம் உயிருடன் வாழ்ந்தனர். ஆண் குழந்தைகள் இரண்டும் சிறுவயதிலேயே காலமாகி விட்டனர்.

அன்னை கதீஜா மறைவிற்குப் பிறகு மரியா பின்து ஷம்ஊன் (ரலி) அவர்களை நபிகளார் திருமணம் செய்து கொண்டார்கள். இவர்களுக்கு ஒரு ஆண் குழந்தை பிறந்தது. இப்ராகிம் என்று பெயரிடப்பட்ட அந்தக்குழந்தை மீது அண்ணல் எம்பெருமானார் (ஸல்) மிகுந்த அன்பு கொண்டிருந்தார்கள்.

ஆனால், இளவயதிலேயே மகன் இப்ராகிம் மரணமடைந்தார். இந்த செய்தி கேட்டு பெருமானார் (ஸல்) நிலைகுலைந்து போனார்கள். எத்தனையோ சோகங்களிலும் அழுது அறியாத அவர்களின் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் தாரை தாரையாக வழிந்தோடியது.

அப்போது தற்செயலாக சந்திர கிரகணம் ஏற்பட்டது. உடனே சில சஹாபாக்கள் ‘நபிகளின் மகன் மரணித்து விட்ட காரணத்தினால் தான் சந்திர கிரகணம் ஏற்பட்டுவிட்டது’ என்ற செய்தியை மக்களிடையே பரப்பினார்கள்.

இந்த செய்தியைக் கேள்வியுற்ற கண்மணி நாயகம், தன் துக்கத்தையும் மறந்து எல்லா தோழர்களையும் மதினாவில் உள்ள பள்ளிவாசலான மஸ்ஜிதுன் நபவியில் ஒன்று கூட்டி இவ்வாறு உரை நிகழ்த்தினார்கள்:

“அல்லாஹ் நிகழ்த்தி காட்டும் இயற்கை நிகழ்வுகள்தான் சூரிய, சந்திர கிரகணங்கள். அவைகள் அல்லாஹ்வின் கட்டளைப்படி, அது அதற்கென வரையறுக்கப்பட்டுள்ள வட்ட வரைக்குள் நீந்திக்கொண்டிருக்கின்றன. அவைகள் எப்போதாவது ஒரு நேர்கோட்டில் வரும் போது இது போன்ற கிரகணங்கள் ஏற்படுவது இறைவனின் கட்டளை. இயற்கையின் நியதி. சூரா யாஸின் இன்னும் பல இடங்களில் இதனை அல்லாஹ் வசனமாய் அமைத்திருப்பதை நான் உங்களுக்கு ஓதிகாட்டவில்லையா? அப்படிப் பட்ட இயற்கை நிகழ்வுகளுக்கு, யாராயிருந்தாலும் அவர்களின் பிறப்போ, இறப்போ காரணமாக இருக்க முடியாது. அறியாமை காலத்தில் இருந்தது போல நீங்கள் இன்னும் மூட நம்பிக்கையை நம்பி பகுத்தறிவை மறுக்க எத்தனிக்கிறீர்களா?, இது அறியாமை. எனது மகன் இப்ராகிம் இறப்பிற்கும் இந்த கிரகணத்திற்கும் எந்தவித சம்பந்தமும் இல்லை” என்றார்கள்.

தான் துக்கத்தில் பாதிக்கப்பட்டிருந்தாலும் மக்களின் மூட நம்பிக்கையை தகர்த்தெறிய வேண்டும் என்பதில் மிக்க கவலை கொண்டிருந்தார்கள் நபிகள் நாயகம்.

இதே சம்பவத்தைப் பயன்படுத்தி அபூஸூபியானும் அவனைச் சார்ந்த குரைஷி குலத்தின் எதிரிகளும், “இதோ இந்த முகம் மதுக்கு வாரிசே இல்லாமல் போய் விட்டது. இவர் என்னவோ தன்னை இறைத்தூதர் என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்” என்று ஏளனம் செய்தனர். அரேபியரிடையே ஆண் வாரிசு என்பது அந்த அளவிற்கு சிறப்பு வாய்ந்ததாக கருதப்பட்டது.

உடனே அல்லாஹ் மேலே சொன்ன வசனத்தை இறக்கி “நபியே! உங்கள் எதிரிகள் தான் சந்ததியற்றவர்கள். உங்களுக்கு சொர்க்கத்தில் கவ்ஸர் என்ற தடாகத்தை ஏற்படுத்தி இருக்கிறேன். அதற்கு நீங்கள் நன்றி செலுத்தி குர்பானி கொடுங்கள்” என்று அவர்களுக்கு ஆறுதல் சொன்னான்.

திருக்குர்ஆனுக்கு விரிவுரை எழுதிய மார்க்க அறிஞர்கள் சிலர் குறிப்பிடும் போது, ‘நபிகளுக்கு வாரிசு ஏற்படுத்தலாகாது என்ற எண்ணத்தில் தான் அல்லாஹ் அவர்களுக்கு ஆண் வாரிசை கொடுத்தும் அதை எடுத்துக்கொண்டானோ? அல்லாஹ் அனைத்தையும் அறிந்தவனாக இருக்கின்றான். அண்ணல் எம்பெருமானார் (ஸல்) அவர்கள் தான் இறுதி நபி, அவர்களுக்குப் பின் நபித்துவம் இல்லவே இல்லை என்பதின் அடையாளமாக கூட இது இருக்கலாம்’ என்று விளக்கம் அளிக்கிறார்கள்.

அறியாமை, மூட பழக்க வழக்கங்கள், தவறான நம்பிக்கைகள் போன்றவற்றை அகற்றி இறைவன் வகுத்த வழியில் நாம் அனைவரும் வாழ இந்த நிகழ்வு ஒரு உதாரணமாக திகழ்கிறது. 

நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள், ‘எனக்காக நீங்கள் ஆறு விஷயங்களில் பொறுப்பேற்றுக் கொள்ளுங்கள். உங்களுக்காக நான் சொர்க்கத்தை பெற்றுத்தருவதில் பொறுப்பேற்றுக் கொள்கிறேன்’.

நபிகள் குறிப்பிட்ட அந்த ஆறு விஷயங்கள் இது தான்:

1. நீங்கள் பேசினால் உண்மையே பேசுங்கள், 2. நீங்கள் வாக்குறுதி கொடுத்தால் முழுமையாக நிறைவேற்றுங்கள், 3. உங்களிடம் நம்பி ஒப்படைக்கப்பட்டதை ஒழுங்காகத் திருப்பிக் கொடுத்து விடுங்கள், 4. உங்களின் கற்புகளை பேணிக் காத்துக்கொள்ளுங்கள், 5. உங்களின் பார்வைகளைத் தாழ்த்திக் கொள்ளுங்கள், 6. உங்களின் கைகளை போர் செய்யாமல் தடுத்துக் கொள்ளுங்கள்.

வாய்மையே சொர்க்கத்தை வென்று கொடுக்கும்

‘நம்பிக்கையாளர்களே! அல்லாஹ்வுக்கு பயந்துகொள்ளுங்கள். மேலும், (சொல்லிலும் செயலிலும்) உண்மையாளர்களுடன் இருங்கள்’. (திருக்குர்ஆன் 9:119)

‘வாய்மை நன்மையின் பக்கம் வழிகாட்டும். நன்மை சொர்க்கத்தின் பக்கம் வழிகாட்டும்’ என நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார். (அறிவிப்பாளர்: இப்னுமஸ்ஊத் (ரலி) புகாரி, முஸ்லிம்)

வாக்குறுதியை நிறைவேற்றினால் சொர்க்கம் உறுதி

‘நீங்கள் கொடுத்த வாக்குறுதியை நிறைவேற்றுங்கள். நிச்சயமாக வாக்குறுதி (பற்றி தீர்ப்பு நாளில் உங்களிடம்) விசாரிக்கப்படும்’. (திருக்குர்ஆன் 17:34)

‘இன்னும், நீங்கள் இறைவனின் பெயரால் செய்யும் உடன்படிக்கையை நிறைவேற்றுங்கள்’. (திருக்குர்ஆன் 16:91)

வாக்குறுதி என்பது வெறும் வார்த்தைகள் மட்டும் அல்ல. அதில் உண்மையும், உறுதியும் அடங்கியிருக்க வேண்டும். வெற்று வாக்குறுதிகளை கொடுப்பவன் ஏமாற்றுப்பேர்வழி. அவன் பொய்யன். அவன் ஒதுங்கும் இடம் நரகமே. கொடுத்த வாக்குறுதிகளை நிறைவேற்றுபவனும், அதை பாதுகாப்பவனும் தான் உண்மையான மனிதன். உண்மையான மனிதன் ஒதுங்கும் இடம் சொர்க்கமே.

வாக்கு மோசடிகளில் ஈடுபடுவோரின் முகமூடிகளை திருக்குர்ஆனும், நபிமொழிகளும் இவ்வாறு தோலுரித்துக் காட்டுகிறது.

‘இறைவிசுவாசிகளே! நீங்கள் செய்யாததை ஏன் சொல்கிறீர்கள்? நீங்கள் செய்யாததைச் சொல்வது இறைவனிடம் கடும் கோபத்துக்குரியது’. (திருக்குர்ஆன் 61:2,3)

‘நான்கு குணங்கள் எவனிடம் குடிகொண்டுள்ளனவோ அவன் வடிகட்டிய நயவஞ்சகன் ஆவான். பேசும்போது பொய்சொல்வதும், வாக்குறுதியளித்தால் அதற்கு மாறு செய்வதும், ஒப்பந்தம் செய்தால் நம்பிக்கை மோசடி செய்வதும், வழக்காடினால் அவமதிப்பதும் தான் அவை. எவனிடம் இவற்றில் ஒரு குணம் குடிகொண்டுள்ளதோ அவன் அதை விட்டுவிடும் வரை அவனுள் நயவஞ்சகத்தின் ஒரு குணம் குடியிருக்கும்’ என நபி (ஸல்) கூறினார்கள். (அறிவிப்பாளர்: அப்துல்லாஹ் பின் அம்ர் (ரலி), புகாரி)

‘இறைநம்பிக்கையாளர்களில் சிலர் உள்ளனர். அவர்கள் இறைவனிடம் தாம் அளித்த வாக்குறுதியில் உண்மையாக நடந்து கொண்டார்கள்’. (திருக்குர்ஆன் 33:23)

‘இன்னும், அவர்கள் தங்கள் (வசம் நம்பி ஒப்படைக்கப்பட்ட) அமானிதங்களையும், வாக்குறுதிகளையும் காப்பாற்றுவார்கள்’. (திருக்குர்ஆன் 23:8)

‘இத்தகையோரே பிர்தவ்ஸ் எனும் சொர்க்கத்திற்கு உரிமையாளர்கள். அதில் அவர்கள் நிரந்தரமாக இருப்பார்கள்’. (திருக்குர்ஆன் 23:10,11)

நம்பி ஒப்படைக்கப்பட்ட அமானித பொருட்களை அதனுடைய உரிமையாளர்களிடம் ஒப்படைக்கும்படியும், அதற்கு மோசடி செய்யாமல் இருக்கும்படியும் இறைவன் இறைநம்பிக்கையாளர்களிடம் கேட்டுக்கொள்கிறான்.

‘அமானிதங்களை அதற்குரியோரிடம் ஒப்படைக்க வேண்டும் என இறைவன் உங்களுக்குக் கட்டளையிடுகின்றான்’. (திருக்குர்ஆன் 4:58)

‘இறைநம்பிக்கையாளர்களே! நீங்கள் இறைவனுக்கும், இறைத்தூதருக்கும் மோசம் செய்யாதீர்கள். நீங்கள் அறிந்து கொண்டே உங்களிடமுள்ள அமானிதப் பொருட்களிலும் மோசம் செய்யாதீர்கள்’. (திருக்குர்ஆன் 8:27)

‘இந்தச் சமுதாயத்திலிருந்து முதன்முதலாக உயர்த்தப்படுவது வெட்கமும், அமானிதமும் ஆகும். எனவே அவ்விரண்டையும் இறைவனிடம் வேண்டிக்கொள்ளுங்கள்’ என நபி (ஸல்) கூறினார்கள். (அறிவிப்பாளர்: அபூஹூரைரா (ரலி), நூல் : தப்ரானீ)

கற்பை பாதுகாப்பவருக்கு சொர்க்கமே பாதுகாப்பு

‘இறைநம்பிக்கையாளர்கள் தங்களது கற்புகளை பாதுகாத்துக் கொள்வார்கள்’. (திருக்குர்ஆன் 23:5)

‘ஒரு பெண் ஐவேளைத் தொழுது, மேலும், ரமலான் மாதம் நோன்பும் நோற்று, மேலும், அவள் தமது கற்பையும் பாதுகாத்து, இன்னும், அவள் தமது கணவனுக்கும் கட்டுப்பட்டு நடந்தால், சொர்க்கத்தின் எந்தவாசல் வழியாக நீ உள்ளே செல்ல நாடுகிறாயோ, அந்த வாசல் வழியாக நுழைந்து கொள்’ என்று அவருக்கு சொல்லப்படும்’ என நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள். (அறிவிப்பாளர் : அப்துர் ரஹ்மான் பின் அவ்ப் (ரலி), நூல்: அஹ்மது)

‘எவர் தமது இரண்டு தாடைகளுக்கு மத்தியில் இருக்கும் நாவுக்கும், இரண்டு தொடைகளுக்கு மத்தியில் இருக்கும் பாலின உறுப்புக்கும் பாதுகாப்பு பொறுப்பை ஏற்றுக்கொண்டாரோ, அவருக்கு நான் சொர்க்கத்தின் பொறுப்பை ஏற்றுக் கொள்கிறேன்’ என நபி (ஸல்) கூறினார்கள். (அறிவிப்பாளர் : ஸஹ்ல் பின் ஸத் (ரலி) புகாரி)

பார்வைகளைத் தாழ்த்திக் கொண்டவர்களுக்கு சொர்க்கம்

தகாத பார்வை என்பது பாவத்தில் தள்ளிவிடும். ஆபாச பார்வை என்பது விபச்சாரத்தில் தள்ளிவிடும்.

‘பார்வை என்பது விஷம் தடவப்பட்ட ஷைத்தானின் ஒரு அம்பு’ என நபி (ஸல்) கூறினார்கள். (அறிவிப்பாளர் : இப்னு மஸ்ஊத் (ரலி) தப்ரானீ)

‘(நபியே!) தமது பார்வைகளைத் தாழ்த்திக் கொள்ளுமாறும், தமது கற்பைப் பேணிக் கொள்ளுமாறும் நம்பிக்கை கொண்ட ஆண்களுக்குக் கூறுவீராக. இது அவர்களுக்கு பரிசுத்தமானது, அவர்கள் செய்வதை அல்லாஹ் நன்கறிந்தவன். தமது பார்வைகளைத் தாழ்த்திக்கொள்ளுமாறும், தமது கற்புகளைப் பேணிக்கொள்ளுமாறும் நம்பிக்கை கொண்ட பெண்களுக்கும் கூறுவீராக’. (திருக்குர்ஆன் 24:30,31)

‘இன்னும், உங்கள் கைகளாலேயே உங்களை அழிவின் பக்கம் கொண்டு செல்லாதீர்கள்’. (திருக்குர்ஆன் 2:195)

மேற்கூறப்பட்ட ஆறு அம்சங்களையும் இஸ்லாம் கூறும் வழியில், இறைத்தூதர் காட்டிய வழியில் செயல்படுத்தி வாழ்ந்து வந்தால் சொர்க்கம் நிச்சயம். இது வேத சத்தியம், இது நபி (ஸல்) அவர்களின் உறுதியான உத்தரவாதம்.

மவுலவி அ. செய்யது அலி மஸ்லஹி, பாட்டப்பத்து, திருநெல்வேலி டவுன். 

“மலைக்குகையில் இருந்த இருவரில் ஒருவராக அவர் இருந்த போது, எதிரிகள் வந்து சூழ்ந்து கொண்ட சமயத்தில் தன்னுடன் குகையில் இருந்த தோழராகிய அபூபக்கரை நோக்கி, ‘நீங்கள் கவலைப்படாதீர்கள், நிச்சயமாக அல்லாஹ் நம்மோடு இருக்கின்றான்’ என்று கூறிய போதும், அல்லாஹ் அவருக்கு தன்னுடைய மன நிம்மதியை அளித்தான்”. (திருக்குர்ஆன் 9:40)

மக்கள் மூட நம்பிக்கையில் திளைத்திருந்த காலம் அது. தங்கள் கற்பனையில் உருவான உருவங்களை கடவுளாக வணங்கி வந்தனர். மேலும் தவறான, பாவம் நிறைந்த செயல்களில் ஈடுபட்டு வாழ்ந்தனர்.

அப்போது மக்களை திருத்தி, நல்வழிப்படுத்தி, அவர்களுக்கு நேர்வழிகாட்ட முகம்மது நபி (ஸல்) அவர்களை, தனது தூதராக இறைவன் அனுப்பினான். ஏக இறைவன் அல்லாஹ், தனது இறைச்செய்தியை நபிகளாருக்கு அனுப்பி மக்களிடம் அதை தெரிவிக்கச்செய்தான். ஆனால் மக்கள் இதை ஏற்க மறுத்தனர். அதோடு, நபிகளாருக்கு கடும் துன்பங்களையும் கொடுத்தார்கள்.

நாளுக்கு நாள் இறைமறுப்பாளர்களின் துன்பங்களும், கொடுமைகளும் அதிகரித்தன. ஏக இறைக்கொள்கைகளை மக்களிடம் எடுத்துச்சொல்ல முடியாத அளவுக்கு எதிரிகளின் ஆதிக்கம் மேலோங்கி இருந்தது.

எனவே இறைக்கட்டளைப்படி நபிகளார் தனது தோழர் அபூபக்கர் சித்திக் (ரலி) அவர்களுடன் மக்காவில் இருந்து மதினாவுக்கு புலம் பெயர்ந்து சென்றார். இந்த நிகழ்ச்சி ‘ஹிஜரத்’ என்று அழைக்கப்பட்டது.

அருமை நாயகம் முகம்மது நபி (ஸல்) அவர்கள் மக்காவில்இருந்து தப்பி விட்டார்கள் என்ற செய்தி அறிந்த எதிரிகள் கோபம் அடைந்தனர். குறிப்பாக அபூஜஹில் ஆத்திரத்தின் உச்சியில் இருந்தான், ‘அவர்கள் அவ்வளவு எளிதில் எல்லையை கடந் திருக்க முடியாது. முகம்மதை உயிரோடு பிடித்து கொண்டு வருபவர்களுக்கு நூறு வெள்ளை ஒட்டகங்கள் பரிசாக அளிப்பேன்’ என்று அறிவித்தான்.

அரேபியர்கள் மத்தியில் வெள்ளை ஒட்டகத்திற்கு என்று தனி மதிப்பு உண்டு. அதுவும் நூறு வெள்ளை ஒட்டகங்கள் என்றால் கேட்கவா வேண்டும். எதிரிகள் அத்தனை பேருமே அண்ணலாரைத் தேடி பல திசைகளில் பயணித்தார்கள்.

ஆனால், அருமை நபிகளும், அபூபக்கரும் பாலைவனத்தில் மாற்றுப் பாதையை தேர்ந்தெடுத்தார்கள். கிட்டத்தட்ட பாதி தூரம் சென்றவர்கள், அந்த பாலைவனத்தைக் கடந்து தவுர் மலையில் உள்ள ஒரு குகையை அடைந்தார்கள்.

அந்த குகை மிகவும் பழமை வாய்ந்த பள்ளதாக்கில் இருந்ததால் மிகவும் சிரமப்பட்டு இருவரும் அதில் ஏறினார்கள். தங்களது கால்தடங்கள் கூட தங்களை எதிரிகளிடம் காட்டிக்கொடுத்து விடும் என்று நபிகளார் அஞ்சினார்கள். எனவே அவர்கள் தங்களது விரல் நுனியிலேயே நடந்து வந்தார்கள். இதனால் அவர் களது கால் விரல் வெப்பத்தினால் வெந்து காயங்கள் ஏற்பட்டு ரத்தம் கசிய ஆரம்பித்தது.

அதனைக் கண்ணுற்ற அபூபக்கர் சித்திக் (ரலி) அவர்கள் உடனே நபிகளாரை தனது தோள்களில் தூக்கி வைத்துக்கொண்டு அந்த குகையை ேநாக்கி நடந்தார்கள். குகைக்குச் சென்றதும் அண்ணலாரை வெளியே இருக்கச் செய்து விட்டு, தான் மட்டும் உள்ளே நுழைந்தார்கள். அந்த குகை மிகவும் சிறியதாக இருந்தது. இரண்டு நபர்கள் படுப்பதற்கும் மூன்று அல்லது நான்கு நபர்கள் அமரும் இடவசதி கொண்டது.

உள்ளே சென்ற அபூபக்கர் சித்திக் (ரலி) அவர்கள் குகையை நன்றாக சுத்தம் செய்தார்கள். குகைகளில் இருந்த ஏராளமான துவாரங்களை தங்களுடைய ஆடையை கிழித்து அடைத்தார்கள். பின்னர் அண்ணலாரை உள்ளே அழைத்தார்கள். அண்ணலார் உள்ளே சென்றதும், களைப்பின் மிகுதியால் அப்படியே துயில் கொள்ள ஆரம்பித்தார்கள்.

அண்ணலாரின் தலையை தன் மடியில் சாய்த்துக்கொண்ட அபூபக்கர் சித்திக் (ரலி) அவர்கள், தன்னுடைய கால் விரல்களால் மீதமிருந்த இரண்டு துவாரங்களையும் அடைத்துக் கொண்டார்கள்.

துரதிர்ஷ்டவசமாக அந்த துவாரத்தில் இருந்த நாகம் ஒன்று அபூபக்கர் சித்திக் (ரலி) அவர்களின் பாதங்களை தீண்டி விட்டது. கொடிய விஷம் உடலில் ஏறியதால் சொல்லொண்ணா வலியும் வேதனையும் ஏற்பட்டது. கால்களை அசைத்தால் அது அண்ணலாரின் தூக்கத்தை கெடுத்து விடும் என்று நினைத்து, வலியை பொறுத்துக் கொண்டு அமைதியாக இருந்தார்கள்.

ஆனால், வலியின் வேதனையில் அவரது கண்ணிலிருந்து வழிந்தோடிய கண்ணீரை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. சில கண்ணீர்த்துளிகள் வழிந்தோடி அண்ணலாரின் கன்னங்களில் பட்டு தெறித்தது.

உடனே விழித்துக்கொண்ட அண்ணலார், ‘அபூபக்கரே! என்ன நேர்ந்தது?’ என வினவினார்கள்.

அபூபக்கர் சித்திக் (ரலி) அவர்கள், ‘அண்ணலே! எனது காலில் ஏதோ விஷ ஜந்து தீண்டி விட்டது போல் தெரிகிறது. வலியையும் வேதனையையும் என்னால் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை’ என்றார்கள்.

உடனே பெருமானார் (ஸல்) அவர்கள் தங்கள் உமிழ் நீரை எடுத்து கடிபட்ட இடத்தில் தடவினார்கள். உடனே அபூபக்கர் சித்திக் (ரலி) அவர்களின் வலியும் வேதனையும் இருந்த இடம் தெரியாமல் மறைந்து விட்டது.

அண்ணலாரும், அபூபக்கரும் குகையில் நுழைந்ததும் ஒரு புறா ஜோடி அங்கே கூடு கட்டி அதில் முட்டையிட்டு அடைகாக்க ஆரம்பித்து விட்டது. குகையின் வாயிற் பகுதியில் ஒரு சிலந்தி தன் வலைகளை முழுவதுமாக பின்னி அந்த இடத்தில் எந்தவித அசைவுகளும் ஏற்படவில்லை என்பது போலவும், யாரும் அங்கே நுழைந்திருக்க முடியாது என்பது போன்ற ஒரு மாயத் தோற்றத்தையும் ஏற்படுத்தி விட்டது.

சுகாதாரமற்ற, காற்று வசதி இல்லாத இருண்ட, விஷ ஜந்துக்கள் குடியிருக்கும் அந்த குகையில் இரு நண்பர்களும் தங்கினார்கள்.

இந்நிலையில் அபூபக்கர் சித்திக் (ரலி) அவர்களின் மகன் ஹஸ்ரத் அப்துல்லாஹ் (ரலி) அவர்கள், விரோதிகளின் கண்களில் மண்ணை தூவி விட்டு ஒவ்வொரு இரவும் குகைக்கு வந்து மக்கா நகரின் தற்போதைய தகவல்களை சொல்லிச் செல்வார்கள்.

அபூபக்கர் சித்திக் (ரலி) அவர்களின் அடிமை ஆமீர் இப்னு பஷீர் என்பவர் பாலைவனப்பகுதியில் ஆடுகளை மேய்த்து வருவது போல குகை இருக்கும் பகுதிக்கு இரவில் வந்து, குகையில் தங்கியிருந்த அண்ணலாருக்கும், அபூபக்கர் சித்திக் (ரலி) அவர்களுக்கும் ஆட்டின் பாலைக் கறந்து அருந்த கொடுப்பார்கள்.

பரிசுகளின் அறிவிப்பை தொடர்ந்து மேலும் பலர் அண்ணலாரை எல்லா இடங்களிலும் தேட ஆரம்பித்தார்கள். ஒரு கூட்டத்தினர் அண்ணலார் இருந்த குகை வாசல் வரை வந்து விட்டார்கள். அவர்களின் கால் பாதங்களை அபூபக்கர் சித்திக் (ரலி) அவர்களால் பார்க்க முடிந்தது.

“அண்ணலே! நம்மை எதிரிகள் சூழ்ந்து விட்டார்கள். சற்று குனிந்து பார்த்தால் நாம் பிடிபட்டு விடுவோம். என்ன செய்வது ரசூலே” என்றார்கள்.

அதற்கு பெருமானார் (ஸல்) அவர்கள் “நீர் அச்சம் கொள்ளாதீர். நிச்சயமாக அல்லாஹ் நம்முடன் இருக்கின்றான்” என்றார்கள். (திருக்குர்ஆன் 9:40)

அந்த நேரத்தில் எதிரிகளில் ஒருவன், ‘ஏதோ இங்கே ஒரு குகையின் வாசல் போல தோன்று கிறதே’ என்றான். ஆனால் அதற்கு பதிலாக மற்றொருவன், ‘இங்கே புறா கூடு கட்டியுள்ளது, சிலந்தி வலை பின்னியுள்ளது. இதனை அறுத்துக்கொண்டு யாரும் சென்றதற்கான அடையாளமே இல்லையே?. எனவே இங்கே யாரும் இருக்க மாட்டார்கள்’ என்று கூறியபடியே அவ்விடத்தை விட்டு அகன்றார்கள்.

எதிரிகளின் ஆரவாரம் முடிந்ததும், நபிகளார் மீண்டும் தங்கள் பயணத்தைத் தொடர்ந்து மதினாவின் எல்லையை அடைந்தார்கள். அந்த எல்லையில் ஒரு இடத்தில் தங்கினார்கள். அதுவே ஹிஜ்ரத்தின் கடைசி இடமாகும். அங்கு தான் வந்து தங்கியதும் தொழுவதற்காக பேரீச்சம் மர இலைகளால் கூரை வேய்ந்த பள்ளியைக் கட்டினார்கள். அதுவே ‘மஸ்ஜிதே குபா’ என்று அழைக்கப்படுகிறது.

அங்கிருந்து அன்சாரி நண்பர்கள் புடைசூழ அல்லாஹ்வின் தூதர் ஏகத்துவத்தின் தலைநகரம் மதினாவை சென்றடைந்தார்கள். ஹிஜ்ரத் முடிவடைந்தது. இஸ்லாம் என்னும் பேரொளி குன்றிலிட்ட ஒளியாய் பிரகாசிக்கத் தொடங்கியது.

மு. முஹம்மது யூசுப் - உடன்குடி.

உணர்ச்சிகளைப் பிரதிபலிப்பது உயிரினங்களின் பண்பாக இருக்கிறது. விலங்குகளுக்கு பகுத்தறிவு இல்லாததால் அவைகளால் உணர்ச்சிகளைக் கட்டுப்படுத்த முடியாது.

ஆனால் மனிதர்களுக்கு எது சரி, எது சரியல்ல, இதைச் செய்யலாமா? செய்யக்கூடாதா? என்று பகுத்து அறியும் ஆற்றலை இறைவன் அருளியுள்ளான். எனவே உணர்ச்சிகள் கொப்புளிக்கும்பொழுது தன்னைக் கட்டுப்படுத்துபவனே விலங்குகளிடம் இருந்து தன்னை வேறுபடுத்திக் காட்டிக் கொள்கிறான்.

மற்றவர்களைக் காயப்படுத்தும் உணர்ச்சிகளுள் ஒன்றான கோபத்தை ஒருவன் அடக்கத் தவறினால் அந்தக் கோபம் அவனையும் அழித்து, அடுத்தவர்களையும் பொசுக்கி விடும்.

மற்றவர்களின் மீது ஒருவருக்கு கோபம் ஏற்பட முக்கிய காரணங்கள் இவை தான்: 1) சம்பந்தப்பட்ட நபர் மீது வெறுப்பு, 2) தான் சரியென்று நினைப்பதை அடுத்தவர் ஒப்புக்கொள்ளாமல் இருப்பது, 3) தான் எண்ணியது நடக்கவில்லை என்கிற போது... இதுபோன்று பல காரணங்களைச் சொல்லிக்கொண்டே போகலாம்.

கோபத்தில் முகம் சிவந்தது, கோபத்தில் ரத்தம் கொதித்தது போன்ற வார்த்தை பிரயோகங்கள் அறிவியல் பூர்வமாக சரியானவையே. ஒருவர் கோபப்படும் பொழுது ரத்த நுண் குழாய்களில் அழுத்தம் அதிகமாகி வெடித்து விடும் ஆபத்தும் உள்ளது என்று எச்சரிக்கிறது மருத்துவம்.

இதனால் கோபப்படுபவருக்கு உடல் நலம் கெடுவதுடன் அதனால் சம்பந்தப்பட்டவர்களும் மனஅழுத்தத்திற்கு ஆளாகலாம். கோபத்தினால் எந்த லாபமும் இல்லை, புண்ணியமும் இல்லை.

அண்ணல் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் (எளிதில் கோபப்படும் இயல்புடைய) ஒருவர் வந்து, ‘எனக்கு ஏதாவது ஒரு அறிவுரை கூறுங்களேன்’ என்று கேட்டார். அதற்கு ஏந்தல் நபி (ஸல்) ‘கோபப்படாதீர்’ என்று பதில் கூறினார்கள். இதே கேள்வியை பல முறை அந்த மனிதர் கேட்டும் அண்ணலார் அவர்கள் ஒவ்வொரு முறையும் ‘நீர் கோபம் கொள்ளாதீர்’ என்றே கூறினார்கள்.

கட்டுப்படுத்த முடியாமல் கோபம் வரும்பொழுது அதை அடக்கிக் கொள்பவனே உண்மையான வீரன். “குத்துச்சண்டையில் அடுத்தவனை வீழ்த்துபவன் வலிமை வாய்ந்தவன் அல்லன், மாறாக கோபம் வரும்பொழுது தன்னைத்தானே அடக்கிக் கொள்பவனே உண்மையில் வலிமை வாய்ந்தவன்” என்றும் நபி (ஸல்) அவர்கள் நவின்றுள்ளார்கள்.

மிகுதியான கோபம் ஏற்படும்பொழுது நாவைக் கட்டுப்படுத்துவது மிகச்சிறந்ததாகும். ஏனெனில் கோபம் மூளையை ஆக்கிரமித்து, என்ன பேசுகிறோம் என்பதை நாம் உணராத அளவிற்கு செய்து விடும். கோபம் குறைந்த பின், ‘நானா அப்படிச் சொன்னேன்?’ என்று நாம் ஆச்சரியப்படுவது இந்த காரணத்தினால் தான்.

எரிமலையாய்ச் சீறும் ஒருவரின் நாவில் இருந்து வரும் வார்த்தைகள் தீக்கங்குகளாக இருப்பதில் ஆச்சரியம் ஒன்றுமில்லை. எனவே தான் கோபம் சாட்டப்பட்டவர்கள் வேதனையில் வெந்து போகிறார்கள். இதையே திருவள்ளுவர் ‘தீயினாற் சுட்ட புண் உள்ளாறும், ஆறாதே நாவினால் சுட்ட வடு’ என்கிறார்.

கோபம் கொள்பவர்கள் ஷைத்தானின் ஆதிக்கத்தில் இருக்கிறார்கள். நெருப்பால் படைக்கப்பட்ட அவனின் தாக்கமே அவர்களிடமிருந்து கோபமாக கொப்புளிக்கிறது. ஆகவேதான் கோபம் தலைக்கேறும் பொழுது நாவைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு உடனே தண்ணீரும் பருகுவதால் கோபம் தணியும்.

கோபத்தில் பொங்கும் மன தைக் குளிர்விக்கவே ரஸூல் (ஸல்) அவர்கள் “கோபம் ஷைத்தானின் பாதிப்பினால் ஏற்பட்ட விளைவாகும். அவன் நெருப்பினால் படைக்கப்பட்டவன். நெருப்பு நீரினால் மட்டுமே அணைகிறது. எனவே உங்களில் ஒருவர் கோபம் கொள்ளும் பொழுது அவர் ‘ஒளு’ செய்து கொள்ளட்டும்” என்று அறிவுறுத்தியுள்ளார்கள்.

இன்னும் கோபத்தைக் கட்டுப்படுத்துவதற்கு “உங்களில் ஒருவருக்கு நின்று கொண்டிருக்கும் பொழுது கோபம் வந்தால் அவர் உட்கார்ந்து கொள்ளட்டும், இப்படிச் செய்து கோபம் மறைந்து விட்டால் சரி, இல்லாவிட்டால் அவர் படுத்துக் கொள்ளட்டும்” என்றும் நபி (ஸல்) அவர்கள் அறிவுரை பகன்றுள்ளார்கள்.

கோபம் வரும்பொழுது, ‘விரட்டப்பட்ட ஷைத்தானிடம் இருந்தும் உன்னிடம் பாதுகாவல் தேடுகிறேன்’ என்று இறைவனிடம் கோருவது, கோபத்தில் இருந்து நம்மைத் தடுத்துக் கொள்வதற்கான ஒரு எளிய வழியாகும்.

கோபத்தை அடக்க முடியாமல் ஆத்திரத்தில் கொலை போன்ற கடுமையான குற்றங்களைச் செய்பவர்களை நாம் பார்க்கிறோம். கோபம் வடிந்து, ‘தவறு செய்து விட்டோமே’ என்று காலம் தாழ்ந்து உணர்பவர்கள் வேதனைப்பட்டாலும் அதில் எந்த பலனும் கிடைக்காது. பெரும் தவறு செய்த குற்றத்திற்காக சிறை தண்டனைதான் கிடைக்கும்.

கோபத்தினாலும், ஆத்திரத்தினாலும் நடந்த முதல் கொலை ஆதம் (அலை) அவர்கள் காலத்தில் நடந்தது. காபீல், ஹாபீல் இருவரும் ஆதம் (அலை) அவர்களின் புதல்வர்கள். காபீலுக்கு ஹாபீலின் மீது பொறாமை ஏற்படுகிறது.

இறைவனுக்காக இருவரும் சமர்ப்பணம் செய்த காணிக்கைகளில் ஹாபீலின் காணிக்கை ஏற்றுக்கொள்ளப்படுகிறது. இதனால் பொறாமைத் தீ இன்னும் கொழுந்து விட்டு எரிய, கோபத்தில் காபீல், ஹாபீலைக் கொன்று விடுகிறார்.

கோபம் எப்படிப்பட்ட சீரழிவிலும் கொண்டு போய் விட்டு விடும் என்பதற்கு இதை விட சிறந்த உதாரணம் எதுவும் இல்லை. இதுமட்டுமின்றி பொறாமையின் காரணமாகவும் மனிதர்கள் கோபம் கொள்கிறார்கள் என்பதையும் நாம் விளங்கிக் கொள்ளலாம்.

‘நான் தான் பெரியவன்’ என்னும் அகம்பாவம் மனதில் மேலோங்கும் பொழுது ‘தாங்கள் சொல்வதைத்தான் மற்றவர்கள் கேட்க வேண்டும்’ என்று எண்ணுபவர்களுக்கு, தங்கள் சொல்லைக் கேட்காதவர்கள் மீது கோபம் ஏற்படுகிறது. இதனால்தான் சிலர் தமக்குக் கீழ் பணியாற்றுபவர்களிடம் கோபம் கொள்கிறார்கள்.

எல்லோரையும் ஏற்ற, தாழ்வின்றி சமமாகப் பாவிப்பவர்களுக்கு கோபம் வருவது அரிதே. கோபம் கொள்வதால் நாம் செய்யும் நற்செயல்கள், இறைவனிடத்தில் எந்த பலனையும் பெற்றுத் தராது. கோபத்தை நம்முடைய கட்டுப்பாட்டிற்குள் வைத்திருப்பது நம்மைச் சுற்றியுள்ளவர்களுக்கு மட்டுமல்லாமல் நமக்கும் நன்மையை அளிக்கக் கூடியது என்பதை நாம் எப்பொழுதும் நினைவில் கொள்ள வேண்டும்.

மனிதர்களுக்கு கோபத்தைத் தூண்டி விட்டு, அவர்களை நன்மைகள் செய்வதிலிருந்தும் தடுப்பது ஷைத்தானின் வேலையாக இருக்கிறது. எனவே நாம், கோபம் கொள்வதிலிருந்து இறைவனிடத்தில் பாதுகாப்பு தேடிக்கொள்கிறவர்களாக இருக்க வேண்டும்.

ம. அஹமது நவ்ரோஸ் பேகம், சென்னை-84 

புனித ரமலானின் நோன்பு எல்லாம் வல்ல அல்லாஹ்வின் அன்பை பெற்றுத்தரும் ஒரு சிறந்த வணக்க வழிபாடாக அமைந்துள்ளது. இறைவனின் அன்பை அடைய நான்கு வழிகள் உண்டு. அவை: உணவை குறைப்பது, உறக்கத்தை குறைப்பது, பேச்சை குறைப்பது, மக்களுக்கிடையே கலந்திருப்பதை குறைப்பது.

இந்த நான்கு அம்சங்கள் ஒரு முஸ்லிமிடம் இடம் பெற்றால் அவர் இறைவனின் அன்பை எளிதாக பெற்றுவிடலாம். இந்த நான்கு அம்சங்களும் புனித ரமலானின் நோன்பில் அமைந்துள்ளது.

உணவை குறைப்பது

புனித ரமலானில் நோன்பாளிகள் வெகுவாக உணவை குறைத்துக் கொள்கிறார்கள். இவ்வாறு உணவை குறைத்துக் கொள்வதின் மூலம் இறைவனின் நெருக்கத்தை சுலபமாக அடைந்து கொள்கிறார்கள். இதுகுறித்த நபிமொழி வருமாறு:-

‘எனக்காக நோன்பாளி தமது உணவையும், பானத்தையும், இச்சையையும் விட்டுவிடுகிறார். நோன்பு எனக்கு மட்டுமே உரியது. அதற்கு நானே கூலி கொடுப்பேன் என்று இறைவன் கூறியதாக நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்.’ (அறிவிப்பாளர் : அபூஹூரைரா (ரலி) புகாரி)

நோன்பு காலத்தில் உணவை குறைத்துக் கொள்வதின் வழியாக நோன்பின் சன்மானத்தை இறைவனின் திருக்கரத்தால் பெறமுடிகிறது.

தூக்கத்தை குறைப்பது

புனித ரமலானில் இரவு வணக்கம் என்பது முக்கியமானது. மற்ற மாதங்களை விட ரமலானில் இரவு வணக்கங்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்படுகிறது. இதனால் வெகுநேரம் தூங்கமுடியாது.

‘எவர் ரமலான் இரவில் இறை நம்பிக்கையாளராகவும், நன்மையை எதிர்பார்த்தவராகவும் இருந்து (தராவீஹ்) தொழு கிறாரோ, அவர் முன் செய்த (சிறு) பாவங்கள் யாவும் மன்னிக்கப்படும் என நபி (ஸல்) கூறினார்கள்.’ (அறிவிப்பாளர் : அபூஹூரைரா (ரலி) புகாரி)

‘நபி (ஸல்) அவர்கள் ரமலான் நள்ளிரவில் பள்ளிக்குச் சென்று தொழுதார்கள். அவர்களைப் பின்பற்றி மக்களும் தொழுதார்கள்.’ (அறிவிப்பாளர் : ஆயிஷா (ரலி) புகாரி)

‘கடமையான தொழுகைக்குப் பிறகு சிறப்பான தொழுகை ‘தஹஜ்ஜத்’ தொழுகை ஆகும் என நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்.’ (அறிவிப்பாளர் : அபூஹூரைரா (ரலி), முஸ்லிம்)

‘பயபக்தியாளர்கள் பொறுமையாளராகவும், வாய்மையாளராகவும், இறைவனுக்கு முற்றிலும் வழிபடுவோராகவும், தான தர்மங்கள் செய்வோராகவும், ஸஹ்ர் நேரத்தில் (வணங்கி, நாயனிடம்) மன்னிப்புக் கோருபவராகவும் இருப்பர்.’ (திருக்குர்ஆன் 3:17)

‘(ரமலானின் கடைசிப்) பத்து நாட்கள் வந்துவிட்டால், நபி (ஸல்) அவர்கள் இல்லறத் தொடர்பை நிறுத்திக்கொள்வார்கள். இரவில் அல்லாஹ்வைத் தொழுது உயிர்ப்பிப்பார்கள். (இறைவனை வணங்குவதற்காகத்) தம் குடும்பத்தினரை எழுப்பிவிடுவார்கள்.’ (அறிவிப்பாளர் : ஆயிஷா (ரலி), புகாரி)

‘நோன்பும், திருக்குர்ஆனும் நாளை மறுமையில் அடியானுக்கு பரிந்துரை செய்யும். ‘இறைவா! நான் அவனை பகலில் உண்ணுவதை விட்டும், மனோ இச்சைகளை விட்டும் தடுத்தேன். எனவே அவன் விஷயத்தில் எனது சிபாரிசை ஏற்றுக் கொள்வாயாக’ என்று நோன்பு கூறும்.

‘இறைவா! நான் அவனை இரவில் தூங்குவதை விட்டும் தடுத்தேன். எனவே அவன் விஷயத்தில் எனது சிபாரிசை ஏற்றுக் கொள்வாயாக’ என்று திருக்குர்ஆன் கூறும். எனவே இரண்டு வகையான பரிந்துரைகளும் ஏற்றுக்கொள்ளப்படும் என நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்’. அறிவிப்பாளர் : அப்துல்லாஹ்பின்அம்ர் (ரலி), அஹ்மது)

புனித ரமலானில் நிறைவேற்றப்படும் இந்த செயல்பாடுகள்தான் அவர்களுக்கு இறைவனின் அன்பை பெற்றுத்தர போதுமானதாக அமைந்துவிடுகிறது.

பேச்சை குறைப்பது

‘எவர் பொய்யான காரியங்கள் செய்வதையும், பொய்யான பேச்சுகளையும் விடவில்லையோ, அவர் தமது உணவையும், நீரையும் விட்டுவிடுவ(நோன்பு வைப்ப)தில் அல்லாஹ்விற்கு எந்தத் தேவையும் இல்லை என நபி (ஸல்) கூறினார்கள்.’ (அறிவிப்பாளர் : அபூஹூரைரா (ரலி), புகாரி)

‘நோன்பு (பாவங்களிலிருந்து காக்கும்) ஒரு கேடயம் ஆகும். எனவே நோன்பாளி தவறான பேச்சுகளைப் பேசவேண்டாம். முட்டாள்தனமான செயல்களில் ஈடுபடவேண்டாம். யாரேனும் அவருடன் சண்டைக்கு வந்தால், அல்லது ஏசினால் ‘நான் நோன்பாளி’ என்று இருமுறை கூறட்டும்! என நபி (ஸல்) கூறினார்கள்.’ (அறிவிப்பாளர் : அபூஹூரைரா (ரலி), புகாரி)

நோன்பு என்பது உண்ணாமல், பருகாமல் இருப்பது மட்டுமே அல்ல. கெட்ட வார்த்தைகளை பேசாமலும், பொய் பேசாமலும், புறம் பேசாமலும், அவதூறு பேசாமலும், கோள் பேசாமலும், ஆபாசமாக பேசாமலும், தீச்சொல் பேசாமலும் இருக்க வேண்டும். இவ்வாறு இருப்பதுதான் மெய்யான நோன்பாகும்.

நோன்பின் ஒழுக்கங்கள் எட்டு. அதில் நாவைப் பேணுதலும் அடங்கும். இறைவனின் அன்பை பெற தேவையற்ற பேச்சு களை விட்டு தவிர்ந்திருக்க வேண்டும்.

மக்களுடன் குறைவாக கலந்திருப்பது

புனித ரமலானில் நோன்பாளிகள் தமது நட்பு வட்டாரத்தை சுருக்கிக் கொண்டு, இறை நெருக்கத்தை அடையும் வகையில் மக்களுடன் கலந்திருப்பதை தவிர்த்து கொள்கிறார்கள்.

ரமலானின் மூன்றாவது பத்தில் நோன்பாளிகள் உலகத் தொடர்பை துண்டித்து, குடும்ப உறவை தற்காலிகமாக நிறுத்திவைத்து, இல்லறத்தொடர்பை முற்றிலும் விட்டுவிட்டு, பள்ளிவாசலில் தஞ்சமடைந்து மனதை ஒருமுகப்படுத்தி இறைவனை தியானிக்க ‘இதிகாப்’ இருப்பார்கள்.

இதுகுறித்து குர்ஆன் கூறுவதைக் காண்போம். ‘நீங்கள் பள்ளிவாசலில் தனித்து (இதிகாப்) இருக்கும்போது உங்கள் மனைவியருடன் கூடாதீர்கள்’ (2:187)

‘நபி (ஸல்) அவர்கள் மரணிக்கும் வரை ரமலானின் கடைசிப் பத்து நாட்கள் இதிகாப் இருந்தார்கள். அவர்களுக்குப் பின் அவர்களின் மனைவியரும் இதிகாப் இருந்தனர்.’ (அறிவிப் பாளர் : ஆயிஷா (ரலி), புகாரி)

கெட்ட சகவாசத்தை விட ஒதுங்கி தனியாக இருப்பதே மேல். அதிலும் ரமலானில் இருப்பது அதைவிடவும் மேலானது.

மேற்கூறப்பட்ட நான்கு அம்சங்களையும் கடைப்பிடித்தால் இறைவனின் அன்பை அடையலாம். மேலும், இறைவனையே பரிசாக பெற்றுவிடலாம். இத்தகைய அம்சங்களை கடைப்பிடிக்கக்கூடிய பாக்கியம் புனித ரமலானில் மட்டுமே அரிதாகக் கிடைக்கும்.

‘சுவையான உணவை தேடுபவன் இறைவணக்கத்தில் இன்பம் பெறமாட்டான். அதிகமாக தூங்குபவன் வாழ்க்கையில் அபிவிருத்தியை அடையமாட்டான். மனிதர்களிடம் புகழை தேடுபவன் இறைவனின் பொருத்தத்தை பெறமாட்டான். புறமும், வீண் பேச்சும் பேசுபவன் தீனுல் இஸ்லாத்தில் மரணிக்கமாட்டான்’ என இப்ராகீம் பின் அத்ஹம் (ரஹ்) கூறுகிறார்கள்.

இந்த புனித ரமலானில் இறைவனுக்கு பிடிக்காத அனைத்துவிதமான செயல்களையும் அறவே விட்டுவிட்டு, அறவழியில் சென்று இறையருளைத்தேடுவோம்.

மவுலவி அ. செய்யது அலி மஸ்லஹி, பாட்டப்பத்து, திருநெல்வேலி டவுன்.